By Τι είναι αυτό που κάνει μια ομάδα πραγματικά καλή και νικήτρια σε σχέση με μια ομάδα που κερδίζει συμπάθειες και εντυπώσεις αλλά έχει σκαμπανεβάσματα;
Μα φυσικά η ικανότητα της να μπορεί ακόμη και στις μέτριες της μέρες να κερδίζει, αφού πρώτα έχει προσαρμοστεί στα δεδομένα του αγώνα και του αντιπάλου.
Στον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης που οδήγησε στην ήττα με σκορ 2-1, ο Παναθηναϊκός δεν είχε σε καλή μέρα τους μεσοεπιθετικούς του αλλά παρόλα αυτά μπόρεσε να προηγηθεί.
Όταν δεν έχεις σε καλή μέρα παίκτες όπως ο Βιτάλ και ο Χατζηγιοβάνης αλλά καταφέρνεις να προηγείσαι με τον Καρλίτος (έπειτα από καταπληκτική ασίστ του Παλάσιος, ο οποίος φαίνεται να ανεβαίνει) θα πρέπει να διαχειριστείς το ματς πατώντας στην άμυνα σου και στην ικανότητα να παγώσεις το παιχνίδι τουλάχιστον μέχρι το ημίχρονο.
Ε στο κομμάτι άμυνα ο Παναθηναϊκός πληρώνει τις αμαρτίες του καλοκαιριού από τη στιγμή που δεν ενισχύθηκε με ένα στόπερ από το πάνω ράφι.
Ο Αχιλλέας Πούγγουρας είναι ένας αμυντικός ή του ύψους ή του βάθους. Το λάθος που κάνει στη φάση με το πέναλτι στον Μπαράλες είναι παιδικό. Η αλήθεια είναι πως ο Έλληνας στόπερ δεν φαίνεται να έρχεται σε επαφή με τον φορ του Αστέρα και το πέναλτι να είναι περισσότερο τηλεοπτικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο κεντρικός αμυντικός του Παναθηναϊκού είναι άμοιρος ευθυνών. Η φάση ήταν πανεύκολη και όφειλε να την έχει καθαρίσει με συνοπτικές διαδικασίες.
Στο δεύτερο γκολ της Τρίπολης έχουμε ρεσιτάλ αμυντικής ανωριμότητας. Ο Μπρινιόλι κάνει ένα κακό βολέ προς τα δεξιά. Μέσα σε ένα παιχνίδι προφανώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο και εκεί το μεσοαμυντικό κομμάτι θα πρέπει να έχει την ωριμότητα να διορθώσει το λάθος.
Το δεύτερο λάθος είναι του Αλεξανδρόπουλου που δεν κάνει αμέσως φάουλ για να γλιτώσει την αντεπίθεση και το τρίτο είναι του Πούγγουρα που δεν κάνει έστω μια προβολή μήπως και μπορέσει να ανακόψει την πορεία της μπάλας.
Ουσιαστικά μιλάμε για τέσσερα συνεχόμενα λάθη αμέσως μετά το 0-1, τα οποία φωνάζουν πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τον Γενάρη ένα βαρβάτο στόπερ που μαζί με τον Σένκεφελντ θα διαμορφώσουν ένα αξιόπιστο αμυντικό δίδυμο.
Γιατί κακά τα ψέματα δεν γίνεται να μας ξελασπώνει σε κάθε ματς η επίθεση μοιράζοντας τεσσάρες.
Οι μεγάλες ομάδες ξεκινούν πάντα από την άμυνα. Είναι τεράστια υπόθεση να ξέρεις ότι ξεκινάς το παιχνίδι με τη σιγουριά ότι πολύ θα δεχτείς γκολ.
Ορισμένοι χθες τα έβαλαν με τον Γιοβάνοβιτς.
Το πρόβλημα δεν είναι ο Γιοβάνοβιτς γιατί ακόμη και χθες ο Παναθηναϊκός δείχνει ότι αλλάζει ως ομάδα και προσπαθεί. Όταν ξεκινάς από το μηδέν χωρίς να έχεις ένα γεμάτο ρόστερ με καλούς παίκτες σε όλες τις θέσεις (όπως π.χ. η ΑΕΚ) δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη να κερδίζεις παντού.
Το πρόβλημα είναι τα 25 (πλήν 2 χρόνια της πολυμετοχικότητας) που οι πράσινοι βρίσκονται σε ανυποληψία εξαιτίας της οικογένειας Βαρδινογιάννη και του Γιάννη Αλαφούζου.
Με υγιή διοίκηση η χθεσινή ήττα δεν θα αντιμετωπιζόταν ως καταστροφή αλλά ως αποτυχία σε μια προσπάθεια να επανέλθει η ομάδα στο αγωνιστικό επίπεδο που της αρμόζει. Εδώ απλά θα θυμίσουμε ότι την πρώτη χρονιά της πολυμετοχικότητας η ομάδα είχε τρομερά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση της με πολλαπλά κρύα ντουζ στον κόσμο.
Ο κόσμος όμως έβλεπε μια διοίκηση που ήθελε να κάνει τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή ξανά και στήριζε με τρομερή θέρμη και ζέση παρά τις γκέλες της πρώτης σεζόν (30 χιλιάδες διαρκείας τρεις συνεχόμενες χρονιές).
Η χθεσινή αποτυχία δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά μια ήττα που θα έκανε τον κόσμο να συσπειρωθεί ακόμη περισσότερο και να στηρίξει την ομάδα. Ο κόσμος όμως είναι βαθύτατα τραυματισμένος και με σπασμένα νεύρα χωρίς άλλες αντοχές και αυτό είναι απόλυτα δικαιολογημένο.
Ο κόσμος γνωρίζει πως αν δεν αλλάξει η αύρα στο διοικητικό κομμάτι, όσο καλή δουλειά και να προσπαθήσει να κάνει ο Γιοβάνοβιτς ο Παναθηναϊκός θα γυρνάει γύρω από την ουρά του…
Όπως είναι λογικό, το ματς με τον πολύ κακό Ατρόμητο την ερχόμενη Τετάρτη για το κύπελλο είναι τελικός…
Υ.γ.: Γιάννη Αλαφούζε το γεγονός ότι κρύβεσαι συνεχώς μόνο σε καλό δεν θα σου βγει. Αυτό σου το υπογράφω.
Ανώνυμος
Comments