By Μπορεί να μην έκανε το αμυντικό δεκάλεπτο που ζητούσε επιτακτικά στο ημίχρονο ο Δημήτρης Πρίφτης, βρήκε ωστόσο τον τρόπο να βάλει από κάτω τη Φενέρ, πάνω που η τουρκική ομάδα έδειχνε ότι θα έφευγε αυτή νικήτρια από το ΟΑΚΑ.
Λένε ότι όταν οι Σέρβοι στήνονται για ελεύθερες βολές, είναι σαν να εκτελούν πέναλτι. Ο Νεμάνια Νέντοβιτς δεν λάθεψε ούτε μια φορά στις τέσσερις που σούταρε στο τελευταία δευτερόλεπτα μεταδίδοντας τον οίστρο σε Μέικον και Παπαπέτρου, που επίσης ήταν αλάνθαστοι από τη γραμμή, με αποτέλεσμα να έρθουν εννιά σερί πόντοι, την ώρα που η Φενέρ, σαράντα δευτερόλεπτα πριν τελειώσει το ματς, ήταν μπροστά με πέντε πόντους. Ο Παναθηναϊκός, νίκησε με πέντε!
Και γιατί παρακαλώ να μην αρπάξουν την ευκαιρία οι “πράσινοι”; Η Φενέρ έκανε όλα τα λάθη που πρέπει να αποφύγει μια ομάδα, μαζεμένα! Σταμάτησε το χρόνο τρεις φορές, τις δυο με αντιαθλητικό φάουλ. Όσο κι αν φώναζε ο Σάσα Τζόρτζεβιτς (στη δεύτερη περίπτωση, έκανε και τσάλεντζ κατά τα πρότυπα του ΝΒΑ, όπως έχουν από φέτος δικαίωμα οι προπονητές και στην Ευρώπη) δεν είχε δίκιο.
Οι ρέφερι μελέτησαν το ίνσταντ ριπλέι δις και απεφάνθησαν σωστά, καθώς:
- Ο Γκούντουριτς την ώρα που έχει φύγει ο Μέικον, κάνει φάουλ εκτός μπάλας, με προφανή διάθεση να σταματήσει τον παίκτη του Παναθηναϊκού
- Και ο Μπούκερ σωριάζει κάτω τον (πανέξυπνο) Νέντοβιτς, χωρίς να έχει γίνει καν η επαναφορά του ΠΑΟ. Κάτι τέτοιο στα τελευταία δυο λεπτά, είναι απευθείας αντιαθλητικό φάουλ, χωρίς άλλη συζήτηση και όσα τζάλεντζ κι αν ζητούσε ο “Σάλε”.
Η νίκη ήταν τεράστιας σημασίας για τον Παναθηναϊκό, που ζητούσε επειγόντως μια βαθιά ανάσα από το στραβό ξεκίνημα της χρονιάς πρώτα στο Μονακό και μετά στη σάλα Νίκος Γκάλης του Αλεξάνδρειου. Οι “πράσινοι” κατάφεραν να σηκώσουν κεφάλι, ίσως γιατί δεν το έσκυψαν ποτέ, ακόμη κι όταν οι φιλοξενούμενοι είχαν κάνει ένα 8-0 μετατρέποντας το 82-79 του ΠΑΟ, στο υπέρ τους 82-87.
Η αντίδρασή τους στα τελευταία δευτερόλεπτα, τους κρατάει ζωντανούς, υπογράφει την πρώτη νίκη της ομάδας στην Ευρωλίγκα και δίνει ώθηση προς τα μπρος για το δύσκολο πρόγραμμα το οποίο ακολουθεί. Ο Παναθηναϊκός, μέχρι τις 27 Οκτωβρίου έχει να παίξει τρεις συνεχόμενες αγωνιστικές εκτός έδρας (Μπασκόνια-Ρεάλ στην πρώτη διαβολοβδομάδα της σεζόν, Μακάμπι) ενώ αμέσως μετά υποδέχεται την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Αναντολού Εφές.
Αν έχανε από τη Φενέρ, μπορεί να λέγαμε δυο λόγια παρηγοριάς, ότι βελτιώθηκε, πολέμησε μέχρι το τέλος, ή έχασε στις λεπτομέρειες που διάβασαν καλύτερα οι Τούρκοι, δεν θα άλλαζε, ωστόσο, η ουσία που στην Ευρωλίγκα ως γνωστόν καταγράφουν κάθε φορά οι νίκες και οι ήττες. Άλλο το 0-2 και άλλο το 1-1, ειδικά για αυτόν τον Παναθηναϊκό, που έψαχνε επειγόντως ανάταση μέσα από μια επιτυχία.
Παίρνοντας τα συν του Νέντοβιτς
Η Φενέρ έδειχνε στο μεγαλύτερο μέρος του ματς να ελέγχει το ματς. Πρώτα ο Χένρι, μετά ο Ντε Κολό (που περιέργως έμεινε αρκετή ώρα στον πάγκο, ειδικά στο δεύτερο μέρος) μετά το δίδυμο των ψηλών Μπούκερ-Βέσελι και στο τέλος ο Ντισόν Πιερ, έστω κι αν ο Τζόρτζεβιτς μοιάζει να μην έχει βρει ακόμη ρόλους και χημείες, έδειχναν ότι τα ξεσπάσματα και η αναμφισβήτητη κλάση τους, θα έφταναν για να πάρει το τουρκικό κλαμπ τη νίκη.
Κάποιος έπρεπε να βγει μπροστά για τον Παναθηναϊκό. Ναι, ο Οκάρο Γουάιτ είχε κάνει ένα σπουδαίο ματς (12π-9ρ, τρομερές μάχες μέσα στο ζωγραφιστό), ο κάπτεν Παπαπέτρου ήταν ξανά παρών (με highlight το χορευτικό μπάζερ στο τέλος του πρώτου μέρος), ο Μέικον αναστάτωσε την άμυνα της Φενέρ, ο Κέντρικ Πέρι λειτούργησε καλά ερχόμενος από τον πάγκο στο πρώτο μέρος, ο Φλόιντ πρόσφερε δυο-τρια ωραία καρφώματα, το κερασάκι από την τούρτα έλειπε, ωστόσο.
Ο Πρίφτης ζητούσε άμυνα, ξέροντας ότι μόνο αν δυσκόλευε τις επιθέσεις της Φενέρ (στο πρώτο μέρος είχε 70.5 % δίπ και 38.5% τρίποντα) θα μπορούσε να διεκδικήσει τη νίκη, ναι μεν οι παίκτες του φάνηκαν πιο δυναμικοί σε αυτό το κομμάτι, τελικά τη νίκη όμως του την έδωσε ένας φουλ επιθετικός παίκτης. Ο Νεμάνια Νέντοβιτς.
Σχεδόν άφαντος στο πρώτο μέρος (μόλις 2π κι αυτούς από τη γραμμή), άστοχος και νευρικός έμοιαζε παράταιρος όπως ακριβώς στα δυο προηγούμενα ματς. Μπαίνοντας ξανά στο δεύτερο ημίχρονο ο “Νέντο” άφησε στα αποδυτήρια όλα τα πλην του παιχνιδιού του, αποφασίζοντας να μας δείξει όλα τα συν που τον χαρακτηρίζουν και τελικά γέρνουν τη ζυγαριά υπέρ τους.
Ο Σέρβος μπήκε στο 27 και μέχρι το τέλος του ματς πρόλαβε να σημειώσει 18 πόντους, να δώσει 2 ασίστ και να γίνει, εν τέλει, αυτός που έψαχνε η ομάδα του. Μη ψάχνετε. Παίκτη με το χέρι, την προσωπικότητα και το ταλέντο του Νέντοβιτς δεν βρίσκεις εύκολα, όχι μόνο στον Παναθηναϊκό, αλλά σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα.
Το κακό είναι ότι ο “Νέντο” έχει γυάλινα πόδια. Αν δεν είχε, μάλλον δεν θα βρισκόταν στα μέρη τους. Όσο αντέχουν, πάντως, ο Σέρβος θα’ ναι πάντα ένα κερασάκι για τον ΠΑΟ, ακόμη κι όταν στην άμυνα τον περνάνε όπως θέλουν οι αντίπαλοι γκαρντ (κέρδισε πάντως και ένα έξυπνο επιθετικό από τον Βέσελι σε μια κρίσιμη στιγμή). Το ερώτημα είναι πόσο και μέχρι πότε θα αντέχει μακριά από τραυματισμούς που τον ταλαιπωρούν μονίμως τα τελευταία χρόνια.
Η νίκη χάρη και στον τρόπο με τον οποίο ήρθε σήκωσε το ΟΑΚΑ στο πόδι, ο Παναθηναϊκός αισθάνθηκε ξανά δυνατός και του’ ρχεται κουτί η μη συμμετοχή του στο πρωτάθλημα (ρεπό το σαββατοκύριακο) για να πάει πρώτα στην Βιτόρια και μετά στην Μαδρίτη, όσο το δυνατόν πιο έτοιμος να αντιμετωπίσει Μπασκόνια και Ρεάλ. Δεν θα του είναι εύκολο, αλλά δεν πάει και με την ουρά στα σκέλια. Όσο κι αν πρέπει να τη ξεχάσει για να αφιερωθεί στα επόμενα ματς, η νίκη είναι νίκη και βγάζει την ομάδα από μια επικίνδυνη εσωστρέφεια. Ο πρώτος τελικός, όσο κι αν ακόμη είναι νωρίς για τέτοια ματς, κερδήθηκε από τους “πράσινους”, που αναζητούν πάντως βελτίωση (ειδικά στην άμυνα), ώστε αυτή η ανατροπή και η επικράτηση επί της Φενέρ να έχει αξία…
Η νίκη υπενθύμισε ότι…
Και μιας και μιλάμε για τους παίκτες. Με αυτή τη νίκη και με αυτήν την εμφάνιση, η οποία σημειωτέον ήταν άκρως ανταγωνιστική από τον Παναθηναϊκό και θα είχα την ΙΔΙΑ άποψη ακόμη και αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό, θα μπορέσουν και κάποιοι παίκτες να «πατήσουν» καλύτερα στα επόμενα παιχνίδια.
α) Πρώτος και καλύτερος ο Νεμάνια Νέντοβιτς. Πέτυχε τους 18 από τους 20 πόντους στα τελευταία 15 λεπτά. Θύμισε τον παλιό, καλό, Νέντοβιτς. ΑΥΤΟΝ που έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός προκειμένου να είναι ανταγωνιστικός στα παιχνίδια της EuroLeague και ΑΥΤΟΝ που έχει ανάγκη πρώτος απ’ όλους ο ίδιος ο Νέντοβιτς.
Πραγματικά, περίμενε ΠΩΣ και ΠΩΣ αυτήν την εμφάνιση. Φάνηκε από τις αντιδράσεις του. Το πώς πανηγύρισε με τον κόσμο μετά το τέλος. Ξέσπασε! Και μας υπενθύμισε το ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ έλειψαν οι φίλοι του Παναθηναϊκού από τις κερκίδες και το ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ περίμενε να τους δει στο ΟΑΚΑ. Ο «Νέντο» σημείωσε 20 πόντους, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν, εκτός από την ποιότητά του, από την ενέργεια που έλαβε από την εξέδρα. Είδατε πώς έκανε μετά το τέλος; Πώς πήγε να πανηγυρίσει μπροστά τους; Αυτά είναι που θα κρατήσουν ολοζώντανο το ενδιαφέρον τους…
β) Οκάρο Ουάιτ. «Αθόρυβος εργάτης» ο Αμερικανός. Έβγαλε αμυνάρες όσο ήταν στο παρκέ καθώς «φορτώθηκε» γρήγορα με τρία φάουλ στο πρώτο ημίχρονο, ενώ έκανε αμέσως το 4ο στο δεύτερο ημίχρονο. Πέτυχε το καθοριστικό «γκολ φάουλ» για το 82-79 έχοντας πάρει επιθετικό ριμπάουντ, ενώ δείχνει ότι, τουλάχιστον στο ΟΑΚΑ, αρχίζει να «πατάει» πολύ καλά στο παρκέ. Και μόνο κέρδος θα είναι.
γ) Κέρδη, ε; Μέικον! Δεν έκανε περιττές ενέργειες, είχε ψηλά το κεφάλι, προσπάθησε πολύ περισσότερα από τα προηγούμενα ματς και -τουλάχιστον μέχρι να αποκτηθεί άλλος παίκτης- γνωρίζει ότι για να παίζει και να έχει λεπτά συμμετοχής θα πρέπει να «υπηρετήσει» τη θέση του point guard. Απέναντι στη Φενέρ, το έκανε. Εντάξει μπορεί να υπέπεσε σε κάποια λάθη (δύο λάθος πάσες σε κρίσιμα σημεία) αλλά έπαιξε με περισσότερη σύνεση, είχε συγκέντρωση και δεν τράβηξε προσπάθειες από τα μαλλιά. Μου άρεσε που και εκείνος πήγε στον κόσμο και έβγαλε τη δική του ενέργεια πανηγυρίζοντας μαζί τους.
Η νίκη δεν έσβησε τα προβλήματα γιατί…
Παρόλα αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν και αστερίσκοι οι οποίοι θα πρέπει να μειώνονται με την πάροδο του χρόνου. Αν δεν μειωθούν ο Παναθηναϊκός θα τους… βρει μπροστά του και σίγουρα δεν θα μπορεί να συμμαζέψει την κατάσταση.
α) Καλύτερη δημιουργία μεν, αλλά και πάλι χαμηλή. O Πέρι ακόμα κοιτάζει πρώτα το σκοράρισμα και μετά την πάσα. Αν και εδώ που τα λέμε όταν προσπαθεί να πασάρει, το αποτέλεσμα δεν είναι και το καλύτερο δυνατό. Αντίθετα ο Μέικον έκανε βήματα προόδου σε αυτό το κομμάτι. Το θέμα είναι να υπάρξει και συνέχεια.
β) 20+ πόντους δέχθηκε ο Παναθηναϊκός σε ΟΛΑ τα δεκάλεπτα. 21 στο πρώτο, 25 στο δεύτερο, 21 στο τρίτο και 20 στο τέταρτο. Αν δεν υπάρξει αμυντική συνέπεια, θα… υπάρξουν προβλήματα. Και αυτό διότι ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ είναι ομάδα των 85-90 πόντων σε κάθε ματς. Απέναντι στη Φενέρ, απλά… προέκυψε. Και δεν θα είναι κάθε βράδυ στην EuroLeague το ίδιο.
γ) Πάλι κάκιστο ποσοστό στα τρίποντα με 21,4%. Απέναντι στη Μονακό είχε ακόμα χειρότερο ποσοστό (20%). Στα δύο ματς της EuroLeague οι «πράσινοι» έχουν 10/48 σουτ έξω από τα 6.75 μέτρα. Καταλαβαίνει και ο πιο αδαής ότι με αυτό το ποσοστό είναι από δύσκολο έως και αδύνατον να κερδίζουν στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Δεν λέω να σουτάρουν με 42%+ αλλά έστω να σταθεροποιηθούν στο 35% με 37%.
δ) Ο Παπαγιάννης για ένα ακόμη ματς ανεβοκατέβαινε στο παρκέ, χωρίς να έχει ιδιαίτερα ενεργό ρόλο. ΠΡΕΠΕΙ να πάρει περισσότερες μπάλες στα χέρια του. Και όχι απαραίτητα για να «τελειώσει» φάσεις στο χαμηλό ποστ αλλά να «βλέπει» γήπεδο και να πασάρει την κατάλληλη στιγμή, στον κατάλληλο παίκτη από τη στιγμή που οι αντίπαλες άμυνες «κλείνουν» επάνω του. Πάντως ολοφάνερη η απουσία pick n roll πλέι μέικερ, γιατί στο dive που κάνει στο καλάθι μετά το σκριν, σπανίως παίρνει τη μπάλα.
ΥΓ: Είπαμε. Για το 9-0 του Παναθηναϊκού στα τελευταία 40 δευτερόλεπτα, αν φταίει κάποιος περισσότερο, αυτοί είναι οι παίκτες. Τέτοια φάουλ, τη δεδομένη χρονική στιγμή και μάλιστα αντιαθλητικά, δεν τα κάνουμε ούτε στο πρωτάθλημα Τύπου. Όμως έβαλε και ο Τζόρτζεβιτς το χεράκι του ξεχνώντας τον Ντε Κολό στον πάγκο. Να ‘ναι καλά ο άνθρωπος.
ΥΓ2: Ένα σουτ θέλει ο Μαντζούκας. Ένα σουτ προκειμένου να «ξεκλειδώσει» και να πάρει ψυχολογία. Γιατί όσο βρέθηκε στο παρκέ ήταν εξαιρετικός με την μαχητικότητά του στα ριμπάουντ και στο γεγονός ότι κυνηγούσε τα hustle plays. Και μπράβο στον Πρίφτη που τον ρίχνει στα δύσκολα (και όχι οταν κρίνονται τα ματς) και μπράβο και στο παιδί που δουλεύει, φαίνεται και είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις.
ΥΓ3: ΑΝ συνεχίσει έτσι ο Φλόιντ, στον Παναθηναϊκό θα έχουν κάθε λόγο να χαμογελούν.
ΥΓ4: Οι δηλώσεις του Πρίφτη μετά το τέλος του αγώνα θα μπορούσαν να ήταν ίδιες ακόμα και αν είχε χάσει ο Παναθηναϊκός. Και αυτό δείχνει το ΠΟΣΟ σοβαρός, ταπεινός και εργατικός είναι, έχοντας στο 100% την επίγνωση της κατάστασης.
ΥΓ5: Μου αρέσει όταν οι παίκτες κρατάνε τις υποσχέσεις τους. Το έκανε ο Ουάιτ μετά το τουρνουά στο Μόναχο όταν είχε πει «θα δουλέψω για να γινω καλύτερος» το έκανε και ο Νέντοβιτς γράφοντας ότι «δώστε μου λίγο χρόνο και θα δείτε τον περσινό Νέντο».
Ανώνυμος
Comments